فقط در یک شیفت

پیش نویس

سلام

هرکسی که توی شیفت کار کرده باشه (بخصوص هم رشته ای های ما) حتما تصدیق میکنه که شلوغی و خلوتی هر شیفت (گرچه به خوش کشیکی یا بدکشیکی آدم هم مربوطه!) تا حدود زیادی شانسیه. گاهی اونقدر شلوغ میشه که نمیتونی سرتو بخارونی و گاهی اونقدر خلوته که حوصله ات سر میره. با توجه به اینکه بعضی از دوستان فکر میکنن همه شیفتهای ما پره از خاطرات (از نظر خودم) جالب، این بار تصمیم گرفتم همه خاطرات یکی از شیفتهامو بنویسم که مال چند هفته قبله. شیفتی که جزء شیفتهای شلوغ تقسیم بندی میشه.

از همون ساعت دو بعدازظهر که شیفتو تحویل گرفتم حمله مریضها شروع شد و همین طور ادامه داشت تا حدود چهار و نیم که یه کمی خلوت تر شد. ساعت حدود پنج و نیم بود که یه پسرو آوردند و گفتند با موتور زمین خورده. مشکل خاصی نداشت. به بهیارمون گفتم زخمشو پانسمان کنه و برن برای احتیاط یه عکس هم بگیرند.

چند دقیقه بعد دیدم همراه مریض داره دنبالم میگرده. گفتم: بفرمائین. گفت: پس بهمون آمبولانس نمیدین؟ گفتم: نه این به آمبولانس احتیاجی نداره، آمبولانس مال مریضهای بدحاله. همراه مریض رفت پیش مریضشو و یکی دودقیقه بعد دیدم مریض خودشو زده به غش بازی و داد و فریاد که: وقتی زمین خوردم سرم هم ضربه خورد. حالا سرم داره گیج میره و حالت تهوع دارم و ....

هرطور که بود ردش کردیم رفت. حدود یک ساعت بعد دیدیم یه نفر دویده توی درمونگاه و میگه: ویلچرتون کو؟ کجاست این ویلچر؟ گفتم: ایناهاش کنار دیوار. گفت: پس بیائین کمک. رفتیم بیرون و دیدیم یه پیرزنو پشت یه سواری خوابوندن و حالا میخوان از ماشین بیارنش بیرون. گفتم مشکلشون چیه؟ گفتند: سابقه مرض قند داره. حالا هم نمیدونیم قندش رفته پائین یا بالا؟

مریضو گذاشتند روی ویلچر و خواستند بیارنش تو که دیدیم ویلچر خراب شده و یکی از چرخهاش به راحتی نمیچرخه. گفتم: این چرا اینجوری شده؟ مسئول داروخونه گفت: قرار بود مسئول امور عمومی بده عوضش کنن فرصت نشد. هرطور بود مریضو آوردیمش توی درمونگاه. طبق کتاب باید یه نمونه خون از این مریضها گرفت برای آزمایش و بعد بهشون قند زد تا وقتی جواب آزمایش بیاد چون مقدار قندی که توی یه سرم قندی هست اونقدر نیست که اگه مریض به خاطر بالا رفتن قند خون مشکل پیدا کرده باشه حالشو خیلی بدتر کنه. اما مسئله اینه که همراهان محترم مریض نمیگذاشتند بهش سرم قندی بزنیم و انتظار هم داشتند هرچه زودتر کاری کنیم تا حالش خوب بشه! یکدفعه یادم افتاد اخیرا یه گلوکومتر برامون اومده. به مسئول داروخونه گفتم: گلوکومترو بده. گفت: کاغذ نداره! قرار بود امروز مسئول امور عمومی بره براش از شبکه کاغذ بگیره یادش رفت!

همراه مریض گفت: پس آمبولانسو بدین ببریمش بیمارستان. گفتم: خودتون هم میتونین ببرینش. همراه مریض فرمودند: این از ویلچرتون این هم از گلوکومترتون این هم از دکترتون. بعد هم ویلچرو بلند کرد و یه نگاه به من کرد و یه نگاه به بهیار مرکز و یکدفعه ویلچرو پرت کرد طرف بهیارمون که خوشبختانه بهش نخورد. از ترس جونمون مریضو گذاشتیم توی آمبولانس و ردش کردیم رفت!

بعد از اون یه حمله دیگه هم داشتیم.

حدود ساعت هشت و نیم شب بود و داشتم توی اتاق استراحت شام میخوردم که دیدم بهیارمون صدام میکنه و میگه: یه پسرو آورده اند که دوتا زخم کوچیک داره اما نمیدونم چرا خونریزیش بند نمیاد؟

رفتم اتاق تزریقات و پانسمان. دیدم یه پسر جوونه با دوتا زخم چاقو. یکی روی دستش و یکی روی صورتش. طول زخم روی صورتش حدود دو سانتیمتر بیشتر نبود اما خون همه سر و صورت و لباسهاشو پر کرده بود و جالب اینکه فقط میگفت: من بخیه نمیخوام. یه پانسمان برام بگذارین زودتر برم. گفتم: بخیه که میخواد. فقط باید ببینیم کار اینجاست یا باید بری بیمارستان؟ بهیارمون داشت روی زخمو فشار میداد ببینیم خونریزی قطع میشه یا نه که دیدیم صدای داد و فریاد از بیرون بلند شد. پسره نگاه ملتمسانه ای بهم انداخت و گفت: نگفتم روشو پانسمان کنین من زودتر برم؟ در همین حین در اتاق تزریقات و پانسمان با یه لگد باز شد و یه پسر با هیکلی دست کم سه برابر من پرید توی اتاق و درحال دادن فحشهای بالای هجده سال به پسر زخمی بهش حمله کرد و شروع کرد به زدن مشت و لگد و .... بعد اونو از روی تخت انداخت روی زمین و به کتک زدنش ادامه داد. من و بهیار گرامی هم جونمونو برداشتیم و از اتاق زدیم بیرون! به مسئول پذیرش گفتم با پلیس تماس بگیره. چند دقیقه بعد چندتا جوون دیگه ریختند توی درمونگاه و رفتند سراغ اون جوون هیکلی و شروع کردند اونو از اون پسر زخمی دور کردن. پسر هیکلی هم مقاومت میکرد اما بالاخره در برابر اون چند نفر کم آورد و کشیدنش توی سالن. بیشتر مریضهائی که نوبت گرفته بودند و منتظر من بودند هم از توی درمونگاه فرار کردند. اون چند نفر خواستند اون پسر هیکلیو از محوطه درمونگاه ببرند بیرون و او هم مقاومت میکرد که یکدفعه سکندری خورد و رفت توی یه شیشه بزرگ روی در درمونگاه و شیشه با صدای بلندی خرد شد. بعد هم همه شون رفتند توی حیاط. یکی دو دقیقه بعد بود که بالاخره مامورین محترم از راه رسیدند و اون پسرو بردند.

رفتم پیش اون پسر زخمی و گفتم: حالا دیگه مطمئنم که باید بری بیمارستان!

حدود یک ساعت بعد داشتم مریض میدیدم که سه تا پسر جوون درحالی که با شدت درحال خندیدن بودند اومدند توی مطب. بعد هم یکیشون گفت: دکتر راستش ما یه جا مشروب مفت پیدا کردیم و تا توی چشمهامون خوردیم. دفعه قبل که اینطور شد و اومدیم اینجا دکتره زنگ زد پاسگاه حالا تو دیگه زنگ نزنیها تا کلاهمون توی هم نره!

دوتاشون بدحال نبودند اما برای یکیشون سرم و آمپول نوشتم و رفتند طرف اتاق تزریقات یکی از دوستانشون تصادفا از راه رسید و گفت: خدا بد نده چی شده؟ یکی از پسرها هم یکدفعه صداشو برد بالا و گفت: به توچه؟ مگه فضولی؟ مگه من بهت میگم چرا اومدی اینجا؟ .... با هر فلاکتی بود از هم جداشون کردیم و پسرها رو فرستادیم برن اتاق تزریقات و پانسمان. چند دقیقه بعد باز یه مریض چاقو خورده آوردند که بعدا فهمیدیم از دوستان همون پسر هیکلیه که توسط دوستان اون پسر زخمی چاقو خورده. یکی از تختهای اتاق تزریقات و پانسمان هنوز پر از خون بود و دومی هنوز در اشغال اون پسر مست. به پسر مست گفتم: پاشو تا بریم توی اتاق تزریقات خواهران. خواستم سرمشو ازتوی پایه سرم دربیارم که دستمو گرفت و همون طور مستانه بهم گفت: دکتر دست به سرم من زدی خودت میدونیا!

اینجا بود که دوستان پسر چاقو خورده جدید اومدند کمک من. پسر مستو به زور از روی تخت بلند کردند و فرستادند توی اتاق تزریقات خواهران اون هم یکدفعه لحنشو عوض کرد و گفت: باشه بابا دعوا که نداریم! بعد شروع کردیم به بررسی زخمهای پسر چاقو خورده جدید.

دیگه اواخر شب بود و درمونگاه خلوت شده بود. رفتم توی اتاق استراحت و بالاخره موفق شدم بقیه شاممو بخورم و چند دقیقه بعد روی تخت دراز کشیدم و از هوش رفتم.

تا صبح چندبار بیدارم کردند. صبح هم صبحانه خوردم، روپوش پوشیدم و رفتم توی مطب چون اون روز شیفت صبح هم بودم ....

پ.ن۱: پنجشنبه شیفت بودم و جمعه قرار بود یکی از همکاران بیاد و شیفتو تحویل بگیره که دیدم یکی دیگه از دوستان اومد. گفتم: شیفتو با دکتر «و» عوض کردین؟ گفت: نه دکتر «و» برای رزیدنتی رزرو شده بود و بهش زنگ زدند هرچه زودتر بیا. او هم به سرعت با شبکه تسویه حساب کرد و رفت.

موفق باشی دکتر «و»

پ.ن۲: با چک هائی که برای خرید خونه دادم دسته چکم تموم شد. وقتی میخواستم دسته چکمو عوض کنم یه نگاه به اولین برگش انداختم و دیدم دروجه باجناق گرامی چک دادم برای پس دادن قرضی که برای خریدن این خونه بهم داده بود! حالا این دسته چک چقدر دوام داشته باشه نمیدونم؟ (از وقتی بهمون یه کارت عابربانک متصل به حساب جاری داده اند زیاد چک نمیکشم)

توضیح ضروری۱: هردو این پی نوشت ها رو میخواستم دوهفته پیش بنویسم اما نمیدونم چرا یادم رفت!

توضیح ضروری۲: هر کامنتی که به نام شهر اشاره کنه تائید نخواهد شد!