جایی برای گفتن دلتنگیها

ماجراهای یک پزشک هنوز عمومی

جایی برای گفتن دلتنگیها

ماجراهای یک پزشک هنوز عمومی

خاطرات (از نظر خودم) جالب (138)

سلام 

1. به پیرمرده گفتم: فشارتون خیلی بالاست. پیاده اومدین؟ گفت: بله از دم در! 

2. مسئول پذیرش اومد توی اتاق استراحت و گفت: دکتر چرا هرچقدر زنگ میزنم نمیائین مریضو ببینین؟ گفتم: من صدای زنگی نشنیدم. مریضو که دیدم بهم گفت: واقعا صدای زنگ نشنیدین؟ گفتم: نه! گفت: آره فکر کنم یادم رفت زنگو بزنم! 

3. نسخه بچه رو که نوشتم پدرش گفت: یه برگه استعلاجی برای مدرسه شون می نویسین؟ سرنسخه ها تموم شده بود. روی یکی از برگه های اندازه A5 نوشتم. مرده کاغذو گرفت. نگاهش کرد و بهم داد و گفت: بی زحمت روی یه سرنسخه بنویسین تا ببرم اینو نمیخوام. گفتم: چرا؟ گفت: آخه این مال بیت الماله حیفه اون طوری کاغذ کمتر مصرف میشه! 

4. مرده گفت: اگه لازمه تا برم EOC.  گفتم: کجا؟ گفت: امرجنسی اورژانس سنتر! 

5. داشتم مریض میدیدم که دونفر درحالی که دست و پای یه مردو گرفته بودند دویدند توی مطب و مرده رو انداختند روی تخت. گفتم: چی شده؟ یکیشون گفت: حالش خوب نیست بیا حالشو جابیار! 

6. خانمه گفت: ببخشید میشه به بچه هم خلط آور داد هم آنتی بیوتیک؟! 

7. پیرزنه گفت: بچه ام همکار شماست. رفت دانشگاه. لیسانس آزمایشگاه رفت فوق لیسانس برگشت! 

8. پیرمرده دوتا آزمایش داد دستم و گفت: خوبند؟ گفتم: چربی خون خانمتون بالاست. گفت: زنیکه رو میگی؟! (با عرض پوزش از جامعه محترم نسوان) 

9. به خانمه گفتم: همین جا آزمایش میدین؟ گفت: نه اینجا چون دندون پزشکی شو دیدم میترسم آزمایشگاهش آلوده باشه! 

10. خانمه گفت: ببخشید توی سن من قند باید چند باشه؟! 

11. بچه گفت: من کپسول نمیخورم. گفتم: چرا؟ گفت: آخه میچسبه به دستهام! 

12. به پیرزنه گفتم: فشار هم دارین؟ گفت: نه فشارمو تا حالا لو ندادم! 

پ.ن1: طبق تماس دو شب پیش با دکتر پرسیسکی وراچ ایشون هنوز وبلاگی ندارند. ضمنا داستان کوتاهی که در اولین وبلاگ ایشون نوشته شده متعلق به ایشون نیست. 

پ.ن2: رفتم توی یه مغازه تا خودکار بخرم که همزمان دختر یکی از اقوام آنی هم اومد توی مغازه. همون شب همون دختر به آنی تلفن زده بود که: شما چطور اجازه میدین که یه پزشک خودش بره برای خودش خودکار بخره؟! اصلا در شانش نیست! (ظاهرا کلاسمون خیلی بالا بوده و خودمون خبر نداشتیم!) 

پ.ن3: عسل که هر روز توی کیش میگفت: بریم خونه مون باب اسفنجیو ببینم. بعد از برگشتن تا هفته پیش می گفت: بریم همون خونه خوشگله (هتل) ماشین صورتی سوار بشم! (کالسکه های کوچک شبیه ماشین که توی بعضی از بازارها بود)